Na een goede nachtrust hebben we weer genoten van een heerlijk ontbijt. Geen warm ei vandaag, het waren soort koekjes met videevulling. Ik ben de Engelse naam vergeten. Onze kinderen vonden het vroeger geweldig lekker en zullen het wel nog kennen. Ik hield het bij een bagel met gekookt ei er op en dan yoghurt met verse rode vruchten.
Met de koffies bij de hand vertrokken we vandaag om iets voor half 9 al. Gelukkig hadden we al ontbeten, want nu was er geen enkel tafeltje vrij.
Vandaag stond de South unit van Badlands NP op het programma. Vanaf nu is alles nieuw voor ons deze reis, dus we zijn heel benieuwd.
Na drie kwartier bereiken we de eerste stop: Red Shirt Table Overlook. Er was een klein pad voorzien naar de rand van de klif van waar je een prachtig weids zicht had op de Badlands. Eigenlijk dezelfde rotsformaties dan in het noordelijk deel, maar veel dichter op elkaar.
We reden verder naar de Sheep Mountain Overlook. Hiervoor moesten we een afslag nemen naar een gravel road, maar die was in goede staat. Onderweg kwamen we echt de mooiste rotsformaties tegen en het panorama op het einde was zeker de rit waard. We zagen een grote kudde zwarte koeien in de diepte.
Op de terugweg stopten we nog een paar keer bij mooie kleine hoodoo's die zich aan het vormen waren. Ze waren echt schattig. Heel leuk ook om in het zuidelijke deel van Badlands tussen de grillige rotsen door te rijden, terwijl je in het noordelijk deel eigenlijk de hele tijd op de klif rijdt en ze van bovenuit bekijkt.
We zijn hier ook maar een paar auto's tegen gekomen, dus dit deel is veel minder toeristisch.
Na een plaspauze bij het visitor center reden we verder naar Wounded Knee.
Op 29 december 1890 werden hier 300 Indianen genadeloos afgeslacht. De opper Indiaan was een gebed aan het zeggen voor de regendans. Deze dans kwam bedreigend over bij de Amerikanen die daarop het vuur openden.
Van zodra we stopten, kwamen ze al naar onze auto. Er hadden zich hier Indianen gepost die wel wat wilden verkopen. Oh dat vind ik nooit leuk. Heel opdringerig volgde een ervan ons naar het massagraf. Hij sprak slecht Engels en had echt lelijke dromenvangers vast om te verkopen. Hij had wel door dat we alleen wilden rond lopen en liet ons verder met rust. Op het centrale punt stond een herdenkingspaal met alle namen van de omgekomen mannen en vrouwen. Errond waren 'nieuwe' graven, maar ook een van een US army man die omgekomen was in WWII. Dat was een beetje raar. Andere graven waren van Indianen. Overal zaten sprinkhanen die hoog en ver wegsprongen toen we ertussen wandelden. Zou de plaag in Egypte ook zo geweest zijn? Ik moest er even aan denken. Tijdens de schietpartij werd iedereen doodgeschoten, behalve een baby die melk aan het drinken was bij zijn moeder. De baby dronk verder ook al was zijn moeder dood. Later is de vrouw ook hier begraven.
Niet veel later passeerden we weer een staatsgrens, Nebraska. Ik zat al met het fototoestel klaar, maar helaas, geen bord te bespeuren.
We hadden ook al wat honger gekregen en zetten ons langs de kant. We aten wat brood, een donut, yoghurt en aardbeien. Je komt hier echt niks tegen om iets te eten te kopen, dus je moet altijd zelf wat bij je hebben.
Zover als we konden zien, zagen we hooibalen in de velden liggen. De meeste hadden zelfs de Amerikaanse vlag rondom, echt grappig om te zien.
Na een uurtje bereikten we Carhenge. Dat is eigenlijk Stonehenge maar dan gemaakt van oude auto's die in grijs gespoten werden. Leuk om even de benen te strekken. Het is wel bloedheet, mijn iPhone zegt 37 graden.
Dus we lopen er even rond, maar vertrekken snel weer in de airco naar onze laatste stop voor vandaag, Ash Hollow State Historical Park. Je kan hier op de Windlass Trail nog sporen zien van de karren van de pioniers die hier vroeger reden op hun weg van Oregon naar Californië. Dat stond toch in de gids en op hun website. Maar je leest het dus al, wij hebben niks gezien!
In het eerste deel van het park, zijn we even gestopt bij een oud schoolgebouwtje met wc. De pioniers bleven hier nl zolang dat ze een gans dorp opgericht hebben. Het schooltje staat nog overeind. In het tweede deel van het park kan je de heuvel op waar de pioniers niet af geraakten met hun karren omdat hij zo steil was. Daarom hebben ze katrollen gemaakt om hun karren naar beneden te laten zakken. Wij dus maar de hitte getrotseerd en op een steil pad naar boven. Maar eenmaal boven, zag je geen sporen, nergens! We liepen nog een stukje verder op een pad tussen de struiken, Maar ook daar was niks meer te zien. Er zou zelfs een geocache liggen, maar die lieten we maar voordat hij was. Er was immers plots geen pad meer en we wilden echt geen slang tegenkomen. Dus maar het hele eind terug naar de auto. We hadden wel onze stappen voor vandaag gedaan nu, maar 14 $ is dit park zeker niet waard. Je moet trouwens cash betalen en dat deponeren in een brievenbus.
Daarna was het nog een half uurtje rijden naar ons hotel.
We hebben een hele mooie kamer. Wat is dit toch een goede keten, heerlijk!
We reden naar de Walmart net naast het hotel want we moesten cola hebben. We vonden er ook nog een geocache. Binnen hebben we beslist om ineens eten te kopen en wat margarita want we hadden honger.
In de kamer aten we dat gezellig op voor tv. De pasta smaakte erg lekker.
We moesten van thuis vernemen dat Spanje het EK voetbal won, want hier was er op geen enkele zender iets van te zien.
Dat was alweer het dagje met heel veel rotsformaties, bergtoppen en valleien in Indianengebied!
BeantwoordenVerwijderenVake