We konden alles weer vinden deze morgen bij het ontbijt. Alleen tortilla's ipv pannenkoeken was een beetje vreemd. We besloten om eerst de auto te gaan ruilen.
Dat ging vlotjes. Na 5 minuten waren we daar. We mochten direct doorrijden tot aan de stand van Alamo ipv hem in de rij af te geven voor de returns. We kregen onmiddellijk een andere, moderne en even grote: een Jeep Grand Cherokee. De man zei dat ze vandaag 3000 auto's verhuurden. Wat een inkomsten moeten die hebben zeg!
Met een nagenoeg lege auto trokken we op pad. We hadden gisteren al onze 'rommel' er uit gedaan. Dat moet nu weer opnieuw een plaatsje krijgen.
We reden naar Belle Meade Winery. Toen we er bijna waren, konden we onze ogen nogal uitkijken. Wat een gigantische villa's staan hier, eerder paleizen, niet normaal. Onze gps leidde ons naar de Country Club. Hahaha, waren we daar ook eens geweest. Ze wezen ons wel vriendelijk de juiste weg.
Daar aangekomen, kochten we een ticket om de mansion te bezoeken met een begeleide tour. Dat kon al aansluitend om 10u30. Prima! Ondertussen bekeken we al de stallen van toen. Heel groot, maar dat is ook waarvan ze rijk geworden zijn: van paarden kweken, niet van tabaksplantages zoals andere mansions.
Op de porch waren leuke schommelstoelen gezet waar we in konden zitten tot de gids arriveerde. We liepen door het hele huis en zagen alle verschillende kamers: ontvangstzaal, eetkamer, bibliotheek, keuken, rookruimte voor na het eten, gezelschapsruimte en boven alle slaapkamers. Het is een heel groot huis! Ik moest echt denken aan de serie Noord en Zuid. Er leefden hier ook 137 slaven op het terrein. Het gezin zelf was maar met 6 en had 15 bediendes (slaven) in het huis alleen al.
Toen de paardenverkoop gestopt was (toen de vader stierf), is de moeder getrouwd met een rijke spoorwegmagnaat. Die kende Eisenhower dan weer en zo is haar zoon eerst een dir van de CIA en uiteindelijk hoofd van de NSA geworden. Ons kent ons weer dacht ik.
Na de tour kregen we een wijnproeverij aangeboden. Natuurlijk met de bedoeling wijn te verkopen, maar het was wel leuk om eens te doen.
We mochten verder zelf het terrein verkennen en zo zagen we nog de ijshut. Een soort natuurlijke koelkast vroeger waar voedingswaren via ijs met gras erover koel gehouden werden.
Er stond ook nog een slavenvertrek. Na de Amerikaanse burgeroorlog bleven nog 12 slaven hier wonen, dus zo'n goede bazen zullen het wel niet geweest zijn zeker?
Er stonden ook nog paarden, afstammelingen van een bekende familie paarden die veel prijzen gewonnen hebben. Ik ken de naam niet, maar iedereen in de groep herkende het in elk geval.
Er stond ook een smidse omdat ze ook de hoeven van alle paarden van het leger verzorgden. Daar deden ze ook goede zaken mee.
Na deze leuke tour aten we in de auto wat brood met een eitje. De frigobox hadden we niet mee ivm het wisselen van de wagen.
Daarna werd het wat Taylor Swift vergapen. Eerst reden we naar het eerste huis dat ze zelf gekocht heeft in Nashville.
Nadien reden we naar het huis dat ze gekocht heeft voor haar ouders. Dat is megagigantisch groot! We konden enkel een foto van de hekkens nemen, want er stond al direct een bewaker klaar om een foto te nemen van onze wagen. In 2013 waren we hier ook en toen waren de bomen nog niet zo dicht begroeid en zag je de villa zelf goed. Nu is ze natuurlijk nog veel bekender!
Een volgende stop 200 m verder was bij het hokje van de gate community waar ze nu woont. Ttz, je mocht nergens stoppen, dus het werd snel een foto uit het raam.
In het zangcafé The Bluebird is ze eigenlijk ontdekt, dus ook daar moesten we natuurlijk een foto hebben. Tegenwoordig moet je er 20$ betalen om een optreden van gelijk wie te zien. We konden door het glas een goede foto maken. Het was immers gesloten. Ernaast lag een boekwinkel, dus ook hier maar even binnen. Je weet nooit welke pareltjes we nog vinden. Wel, geen enkele want ze verkochten enkel boeken over religie. Dat je daar zelfs je brood mee kan verdienen.
Taylor Swift heeft ook een penthouse in de stad. Dat werd onze laatste stop. Je kon natuurlijk niks zien. Helaas zat ze niet op haar terras 😜
Toen kwam voor Luc een hoogtepunt: de Gibson Garage. We betaalden 2,25$ parking voor een uur. Dat was eigenlijk te lang, want zo groot was de winkel niet. Maar wel heel cool. De gitaren hingen aan een railway in de lucht en bewogen zo door de winkel. Geweldig! Je kon ook zelf gitaren testen. We liepen er een tijdje rond en Luc vond er plectrums en een t-shirt.
Toen we buiten kwamen, begon het te regenen. De app zei dat dat voor de rest van de middag zo zou zijn. We bedachten even wat we dan zouden doen, want om door de regen te stappen hadden we geen zin. Het werd nog eens naar de replica van de Acropolis rijden. Daar was parking bij en je kon langs de zuilen lopen zodat je droog bleef. Nog altijd blijft het een imposant bouwwerk, ook al is het een replica.
Op de autostrade was het file naar het hotel, maar na een half uurtje kwamen we toe en dronken een vers gezette koffie.
Ik typte de blog volledig want vandaag had ik nog geen tijd gehad en om 17u30 konden we weer aanschuiven voor drankjes en eten.
Morgen vertrekken we alweer uit Nashville.
Alweer veel spectaculaire dingen gezien. En aan mastodontische villa’s ontbreekt het zeker niet op jullie rondrit! Goede reis nog!
BeantwoordenVerwijderenVake ❤️