We stonden weer op 'ons' gewone uur op, 6u30. Het is pittig, maar eens je het gewoon bent, is het helemaal niet erg.
We aten ons buikje weer vol van het lekkere ontbijt en gingen op weg.
De eerste stop was al een half uurtje later bij de universiteit van Michigan. Daar is overal straatparking te betalen met een soort van parkeermeters, maar we reden gewoon een halve mijl verder en vonden daar een parking.
Dan hadden we meteen onze stappen voor vandaag. Zoals gewoonlijk waren er oude gebouwen bij de universiteit en waren deze voorbehouden voor de Rechten faculteit. De wetenschappers zaten weer in de oudste zagen we later.
We konden binnen in de bibliotheek die er impressionant uitzag. Niet zo groot als Yale, maar zeker de moeite. Er liepen toch nog wel wat studenten rond. Is het hier dan geen vakantie? Het binnenplein was een mooi verzorgd grasplein dat rondom rond omgeven was met historische gebouwen. Het heeft toch wel cachet.
We wandelden verder naar de wetenschapscampus, want daar ging het museum of National History open om 10u. Hier is de enige plaats op de wereld waar je 2 volledige skeletten kan zien van mastodonten, een vrouwtje en een mannetje. Het museum is gratis en reeds in de inkomhal staan ze te pronken. Ook hun pootafdrukken zijn bewaard gebleven. Via gipsafdrukken hebben ze die naar hier 'verplaatst'. Ze waren in de buurt opgegraven. Erboven hingen skeletten van vissen. Het was de moeite om eens binnen te stappen. De rest van het museum lieten we voor wat het was, want dat interesseert ons niet zo en we hadden nog een lange rit voor de boeg.
Na een kwartiertje waren we weer bij de auto. In de straten hangen trouwens overal schoenen aan de elektriciteitsdraden. Normaal is dat een teken dat je daar drugs kan kopen, maar hier hangen ze overal zodat het een andere betekenis moet hebben. Wel grappig om te zien. Ik heb het ondertussen opgezocht en gelezen dat studenten als ze afgestudeerd zijn, bij hun huurhuis een paar schoenen over de draad hangen.
We moesten 2u30 rijden naar Shipshewana. Daar zouden we wat rondrijden om Amish te spotten. We zagen er al eerder in Pennsylvania, maar hier wonen er ook veel. Een half uurtje voor we daar arriveerden, staken we de staatsgrens met Indiana over. Dat is onze 14de staat deze reis!
We zetten ons aan de kant langs een meer om een bagel en muffin te eten.
Bij de Amish aangekomen zagen we ze al op de pechstrook rijden met hun karren. Oh zo leuk weer! We stopten bij een supermarkt. Daar stonden echt veel koetsen langs de kant, maar er waren er ook met de wagen. We wandelden binnen en zagen dat de supermarkt van de Amish zelf was. ze verkochten hier vooral zelfgemaakte producten die ze in plastiek zakken verpakt hadden. Veel bloem, meel, suiker en dat soort zaken. Maar ook zelfgemaakte taarten lagen er. De meeste klanten waren ook Amish en we liepen er eigenlijk maar opvallend bij. Ik vond het wat gênant.
Sommigen hadden kinderen bij en zelfs de jongetjes hadden al een hoed op en de meisjes een kapje. Fruit verkochten ze niet veel.
Dit vond ik al superleuk om te zien! We reden verder naar een thriftshop, een tweedehandswinkel waar Luc hoopte een boek te vinden. Helaas voor hem was er weer niks, maar ik vond er toevallig een: van de veiligheidsagent van Jackie Kennedy. Voor 75c kon ik die moeilijk laten liggen😁
We reden verder langs boerenweggetjes en zagen de was dikwijls uithangen, karren op het hof staan, maar weinig mensen waren effectief buiten aan het werk.
We genoten van alles wat we zagen en probeerden goede foto's te trekken. Met mijn iPhone is dat maar matig gelukt, maar het schetst toch een beeld. Ik las al tal wat boeken van de Amish en volg series over hen en blijf het een fascinerend volkje vinden.
We moesten ook nog een geocache vinden in Indiana, dus zo gezegd zo gevonden op de parking van een tankstation. De sheriff zat in zijn auto op die plaats en zat maar raar te kijken, maar hij zei er niks van. Zal inderdaad wel een raar zicht zijn als je twee mensen aan een verlichtingspaal ziet prutsen. 😊
Het was daarna nog een klein uurtje rijden naar de Walmart. We hadden geen zin in een hamburger of een bord groenten en dat was het enige wat er voor ons eetbaar was vanavond.
Ik wou wel weer gevulde ravioli met ricotta en spinazie. Die vond ik snel. Dan nog een slaatje erbij ook. Uiteindelijk ben je toch altijd weer wat tijd kwijt met zoeken.
Na 20 minuten waren we in het hotel. Maar we moesten dan niet meer weg. Dat is ook wel makkelijk. We moesten immers nog eens naar de planning van morgen kijken want het worden nog 3 drukke dagen. Dus als we iets extra zouden kunnen doen morgen, zou wel fijn zijn.
Ook de blogfoto's moesten nog gepost worden. Dat duurt ook altijd nog best wel lang.
Maar we slaagden er toch in om nog wat tv te kijken ook.
Alweer een mooi dagje gehad daar. Niet te druk en dat kan best eens deugd doen! Groetjes!
BeantwoordenVerwijderenVake