Na ons gewoonlijke ontbijt hadden we nog veel tijd om alle goed in te pakken.
Dat lukte goed, maar toen we de valiezen wogen, moesten we toch wat extra's in de trolleys steken. Ze wogen net geen 23 kg allebei! We dronken nog een koffie op de kamer, keken alles nog eens goed na en vertrokken om 11u30 naar een cache in de buurt. Die lag tussen de bosjes, dus we hadden geen zin om daar met propere kleren tussen te kruipen. We reden dan nog een klein uurtje naar het huis van in de film Home Alone. Daar waren we niet alleen! De ene na de andere kwam een foto nemen. Nochtans ligt het echt buiten de stad. Het ligt in een statige woonwijk met de ene villa al groter dan de andere, dus we vergaapten ons maar aan de gigantische huizen hier.
Vandaar reden we naar de school uit de film de Breakfastclub die we onlangs zagen. Je mag met de auto het terrein niet op want het is van de State Police. Het stond vol ( in beslag genomen?) wagens. We stapten te voet helemaal rond naar de ingang. Daar was het! We herkenden het meteen. Naar binnen konden we niet, dat was enkel met een badge toegankelijk.
We stapten weer het hele stuk terug in de hitte met onze jeans aan.
Op weg naar de luchthaven tankten we ook nog en vonden in de buurt een cache. Daarna was het perfect tijd om te vertrekken naar de luchthaven. We gaven de auto af en er stond net nog 1 bagagekarretje. De man zei dat alles in orde was, maar hij kwam aan 120$ meer dan waarvoor we getekend hadden. Ik had gelukkig de rekening afgedrukt bij die we in Chicago kregen. Ze hadden in Nashville een tank benzine aangerekend. Euh, we hadden nog al de auto geruild en nooit moeten betalen? We hadden hem nu vol terug gebracht. Dat is voor het ongemak, niet? Ja hoor, hij ging het van de rekening halen. Dan kwam hij nog 30 dollar meer uit. Omdat ze 2 keer administratiekosten aanrekenden en taxen omdat we niet op een volle week uitkwamen met huren. Euh? Wat maakt ons dat uit? Of dat goed was? Nee, ikwou het in mindering hebben. Ondertussen stonden er al 2 lange rijen achter ons, maar ik dacht ik hou voet bij stuk. De brave man paste het allemaal aan. Ik zal hem bedanken in mijn review beloofde ik.
In het hotel had ik trouwens ook gezegd dat ik vond dat housekeeping hun werk niet zo goed hadden gedaan. Kreeg ik direct 50$ en tax terug omdat ik dat meldde!
In de luchthaven ging alles erg vlotjes. Met een treintje naar terminal 1, dan in een mum van tijd bagage bij drop off afgegeven, dan direct door security waar we niks uit de handbagage moesten nemen. Super! Zagen we daar toch niet een Starbucks zeker, dus ja, echt de laatste limonade nu. We gingen naar de gate om daar te wachten. Daar kregen we de melding dat we 20 minuten vertraging hadden. Hmm, dat was minder. De vertraging liep,steeds meer op. Uiteindelijk mochten we een uur later dan gepland aan boord.
Daar hebben we dan nog meer dan 2 uur moeten wachten voor we opstegen. Eerst was de reden dat catering nog moest gebeuren. Dan mochten we in het vliegtuig. Toen riepen ze af dat er een technisch mankement was met de remmen. dat duurde dus 2 uur. Daardoor misten mensen hun aansluitende vlucht in Brussel. Omdat die geen visa hadden voor België konden die niet in Brussel blijven en moesten dus allemaal van het vliegtuig. En dus moest hun bagage er ook uit. Een heel gedoe dus.
Het was al 21u30 eer we eten kregen. Het was weer een Indische curry. Ik heb niet alles op gegeten. We keken naar Jurassic Park Dominion. Daarna hebbben we proberen slapen, maar meer dan ogen dichtdoen werd het niet. Een uur voor vertrek kwamen ze met ontbijt: dezelfde muffin en chocoladereep als bij het warme eten en een potje appelmoes. Nee, het eten was niet denderend. Gelukkig kregen we hete koffie.
Via de zelfscan waren we snel door de douane, maar we moesten lang wachten op de bagage.
Marie-Laure kwam ons halen met Luisje die we direct een gelukkige 5 de verjaardag konden wensen vandaag!
