Dag 1: Brussel - Chicago - Milwaukee

[Klik op de foto voor meer foto's]

     

     

Om 4u30 ging de wekker maar we waren uiteraard alweer voor die tijd wakker. 

De koffie was al doorgelopen, dus we konden nog even samen met Marie-Laure ontbijten. Tegen 5u laadden we de auto in en reden we naar Brussel zonder file. Tegen 6u30 waren we al door de douane en de security. Dat ging vlotjes! Bij Starbucks wachtten we met een grote koffie tot het tijd was om te boarden. We vertrokken een kwartier te laat. We kregen op de vlucht een chocolaatje en flesje water en landden een half uur te laat. Dat kwam omdat het vliegtuig voor ons te traag daalde waardoor wij weer moesten stijgen en een rondje vliegen tot we opnieuw konden dalen. 

Voor ons wat dat niet zo erg, we hadden toch 3 u tijd in Frankfurt. 

Voor de paspoortcontrole stond een enorme lange rij van zeker 100m. Maar er kwam gelukkig iemand zeggen dat de EU paspoorten langs een andere kant zelf check in

konden doen. Dat moesten ze ons geen 2 keer zeggen natuurlijk. Na 5 min waren we ook hier weer door. 

We konden enkel wachten bij de gate. Maar we keken wat op socials en naar de mensen: wie komt er uit de US, wie is toerist enz 

We konden op tijd boarden maar moesten dan nog meer dan een uur wachten eer we uiteindelijk begonnen te taxiën. En dat zonder airco want die werkte enkel als we in de lucht waren. 

We zochten ons wat films uit om te bekijken ondertussen. 

Na het opstijgen kregen we direct een drankje aangeboden. Een blikje cola (ginger ale voor Luc) en een glaasje wijn met een zakje zoute koekjes. Na een half uur kijken bevroor mijn scherm. Wat was dat? Het werd snel gereset en werkte gelukkig weer. 

Stel je voor, nog 8 uur zonder scherm. 😉

We kregen snel ons eten. We hadden deze keer gekozen voor vegan, want het Indische vegetarisch is altijd een soort curry met rijst en daar hadden we geen zin in. Maar wat kregen we? Inderdaad: rijst met erwten en pasta van kikkererwten. Daar koude aardappelsalade bij die ik aan me voorbij liet gaan. Veel te zuur vond ik. 

We konden nog wat kiezen om te drinken. Daarna keken we verder naar onze films. 

Luc keek naar Ghostbusters en ik naar Hypnotic. Daarna keek ik naar een docu van Nashville omdat we daar ook naartoe gaan. 

De ramen werden verduisterd om aan te geven dat we een dut moesten doen. Maar het was voor ons midden op de dag. We probeerden toch maar wat te slapen, maar dat lukte weer maar niet. 

We kregen fruitsap en koffie en Luc keek weer een film en ik Beverly Hills housewives. Al dat drama, heerlijk! Als lunch kregen we een broodje belegd met boter, komkommer en tomaat en een notenreep. Dat smaakte best nog lekker. 

We keken nog wat verder tot we landden, 20 minuten later dan voorzien. 

En hey wat was dat nu? Het regende hier? We activeerden de esim zodat ik de mobile aanmelding bij immigrations kon voltooien. Ik had de gegevens op voorhand al ingevuld in de app, nu moesten we nog een foto trekken van ons allebei en uploaden. Er stond een gigantische rij, zeker 2 u wachttijd als ik vergelijk met Washington vorig jaar waar het ook 2 uur was. Ze kwamen mensen met mobiele aanmelding uit de rij halen, zodat we plots op de 10de plaats in de hele lange rij kwamen te staan! Hoe gemakkelijk was dat zeg! We waren er dan ook snel doorheen. Ook onze bagage was er redelijk snel. Bij Alamo mochten we direct een standaard suv kiezen uit de rij. Veel keuze was er niet, maar wel een grote Toyota die eerder fullsize is. De man excuseerde zich owv de weinige keuze door 4th of July en zei dat we die grote konden nemen. Joehoe!

Het was direct vertrouwd. Carplay werd ingesteld, spotify op en we waren

op weg. We reden naar onze eerste hotel in Milwaukee. Na anderhalf uur waren we daar. We kregen een kingkamer op de eerste verdieping. 

We lieten onze bagage achter en reden naar Taco Bell om de hoek. We aten elk de veggie bowl. Het smaakte prima! We waren er de enige klanten, maar dat kwam natuurlijk door 4th of July.

In de Walmart werkten we ons gewone lijstje af: fruit, noten, brood, water, cola...Luc vond ook alweer een first edition boek van Stephen King. Hij blij natuurlijk. Ook van Taylor Swift liggen er wat unieke boeken, maar Marie-Laure moet ze toch niet hebben😉

Daarna ook nog naar de liquor store voor wat wijn. Op de terugweg zagen we overal vuurwerk. Van de wijn dronken we toch niet meer, want na 24 uur wakker te zijn, vielen we uitgeput in slaap.