Dag 6: Bismarck - Dickinson

[Klik op de foto voor meer foto's]

     

     

We waren weer voor de wekker wakker en gingen snel ontbijten. Dat snel was relatief want op een tafeltje na waren alle tafeltjes ingenomen door gepensioneerden die daar als groep waren. En die waren niet van de snelste. Mijn ouders, die meelezen, zijn al 80 maar nog heel wat sneller hoor😜

Er was ook niet zo veel om te eten. Het werd roerei met getoast brood en yoghurt. De man van het ontbijt zei dat we vooral een muffin moesten meenemen voor onderweg, dus ja, dan moesten we dat maar doen hè. Erg vonden we dat niet, integendeel.

We vertrokken om 9u weer met onze koffies. Na 20 minuutjes waren we al bij onze eerste bestemming voor vandaag: Fort Abraham Lincoln State Park. Een beetje gek dat het zo noemt, want eigenlijk heeft een zekere generaal Custer daar gewoond samen met zijn hele 'leger'. Maar Custer SP bestaat ook.

We moesten 7$ per auto betalen en konden dan overal vrij in.

Onze eerste stop was de Cavalry Post. Een heel groot grasplein met daaronder restanten en gereconstrueerde gebouwen van het fort.

De woning van Custer kon je enkel binnen met een geleide tour, maar we konden door de ramen binnen kijken. Dat was voor ons voldoende. Wel een heel ruim huis had die man! Daarna staken we het grasplein over naar de slaapbanken en eetzaal. Dat was toch weer mooi om te zien. De koffers van de soldaten waren gevuld met hun spullen, en de tafel was gedekt. Heel mooi opgezet. We liepen er ook helemaal alleen en konden zo veel foto's nemen.

Na een toiletbezoek vertrokken we naar het tweede deel van het park: de plaats waar de Indianen een eeuw lang geleefd hadden. Toen de Amerikanen in 1805 toekwamen waren ze al weg. Een 'hut' was echt heel groot. Je kon goed zien waar ze het vuur aanstaken en hoe ze gewassen kweekten (bonen, mais en een soort meloen altijd samen) Het licht viel ook prachtig naar binnen door een gat bovenaan.

In het laatste deel van het park stonden nog 3 blokhutten waarbij je op het dak kon. Vandaar had je een prachtig vergezicht op de nabij gelegen rivier aan de ene kant en de glooiende vlaktes aan de andere zijde. Er waren ook overal luikjes voorzien die dienden als schietgaten.

Tegen 11u vertrokken we naar het 2de park vandaag, het Theodore Roosevelt National Park. We reden de hele tijd door prairie en stelden ons voor dat  ze hier 2 eeuwen geleden te paard reden.

In Dickinson tankten we voor de zekerheid nog eens vol, want dit is de laatste grote stad tegen het park.  Het was hier al duurder: 3,39$.We logeren hier ook, maar het was nog te vroeg om in te checken, dus dat lieten we links liggen.

We kochten ons weer een lekkere Starbucks en aten in de auto wat fruit, een yoghurtje en de muffin.

Daarna was het nog een uur rijden naar de ingang van het park. Op deze weg kwamen we heel wat ja-knikkers tegen. 

Bij de ingang van de North Unit mochten we direct doorrijden toen we onze parkpas toonden. Die hadden we nog van in april.

De Noord en Zuid ingaven liggen wel 80 km uit elkaar, dus het park is echt heel uitgestrekt. Van zodra we binnen reden zagen we al de rotsformaties opduiken: beige, gelige rotsen met horizontale groene begroeiing op. Heel mooi met de blauwe lucht!

Onze eerste stop was bij de Cannonballs. Sommige stenen hebben hier de vorm van gigantische bollen. De wetenschappers hebben nog steeds niet achterhaald hoe het komt dat dit zich hier zo vormde.

De volgende stop was bij een uitzichtpunt River Bend Overlook. Via aan kleine wandeling kon je in het dal kijken. Er was ook een wandeling aan verbonden, die wij zouden doen. Het was ondertussen al 30 graden, maar we begonnen vol goede moed aan de ingekorte Caprock Coulee Trail. Die duurt maar een uur, de andere 3 uur. 

We konden onze wandelschoenen goed gebruiken want af en toe had je goede grip nodig op het pad. Toen we vertrokken stond een jong hertje langs het pad te grazen. Zo schattig! Toen het ons in de gaten kreeg, liep het weg en verstopte zich onder een boom. Dat was al een goed begin! Na wat stijgen en dalen zag ik in de diepte een hele kudde Buffalo's liggen. Zo mooi om te zien, meer in het wild kan je niet indenken.  De rotsen waar we heen moesten lieten ook niet lang meer op zich wachten, ze waren heel mooi gekleurd met kleine hoodoos op. We trokken wat foto's en weerstonden de hitte om naar het laatste punt te raken. Dat was eigenlijk heel klein, maar wel prachtig in de zon. Het zweet droop ons af, ik deed mijn haar met een speld omhoog.

Ik was eigenlijk vergeten hoe warm het is om te wandelen. Of het ging ons beter af toen we jonger waren, dat kan ook. 😜

We twijfelden of we nog naar het laatste punt van het park zouden rijden, maar dat hebben we ons niet beklaagd! Bijna direct passeerden we een hele kudde Buffalo's die gewoon lagen te chillen langs de kant van de weg. Hoe zalig was dit zeg! Er waren ook kalfjes bij. We bleven daar een tijdje staan en reden toen verder. Ook het uitzichtpunt, Oxbox Overlook noemt het, was de moeite waard. Links en rechts rotsen, daartussen veel groen en in de diepte een rivier die een hoefijzervorm maakt. Een uitzicht dat we nog niet eerder zagen. We genoten van het moment.  We staan hier toch maar weer beseften we.

De terugweg werd nog unieker, want de Buffalo's' waren de straat aan het oversteken! Hoe geweldig! We maakten wat filmpjes en zagen de kleintjes drinken bij de mama's. De mannen stonden er maar dreigend bij.

Na deze belevenissen was het de hoogste tijd om naar ons hotel te rijden dat weer in een andere tijdzone lag dan de noordzijde van het park. We wonnen dus een uur.

We kregen een kleine kamer, maar wel netjes.

We besloten te eten bij Applebee's. Daar namen we de 26$ for 2. We kozen als voorgerecht dat je moet delen de onion rings en daarna elk de impossible burger. Ik wou geen frietjes maar sla in de plaats. Dat was geen probleem. Kwam de ober af met een gigantische caesarsalad die ik nooit op kreeg. Maar ik was blij met mijn groenten en Luc kon de rest mee opeten.

Toen ze de burgers brachten hadden we wel onze onion rings nog niet gehad. Die brachten ze wel meteen, maar daardoor moesten we alles tegelijk opeten. Hm, da's niet de bedoeling hè.

Het smaakte allemaal prima. Op de kamer dronken we nog een koffie en kozen de foto's voor de blog uit. Dat was weer een moeilijke klus.

Morgen nog een ganse dag in het nationaal park!