Wat was het druk bij het ontbijt! Hele families met kleine kinderen bezetten alle tafeltjes. Ze waren blijkbaar samen, want toen we er 10 minuten waren, vertrokken ze. Allemaal vroege vogels toch, want het was maar iets na 7.
Het was weer even zoeken waar alles lag, maar het smaakte ons weer goed. Wafels kan je niet zelf bakken, maar wel in de toaster leggen. Je kan hem ook volledig versieren met allerlei hagelslag, chocola, slagroom en meer van dat. Ik ben blij met de gedroogde cranberries. Ieder zijn ding hè, 😜
We tankten voor de zekerheid maar weer voor we echt op pad vertrokken. De prijs was hier 3,43$, maar dat was minder dan dat we onderweg zouden tegenkomen.
We reden eerst naar de North entrance van Badlands NP. We waren hier in 2012 met de kinderen ook al. We moesten hier voorbij om de rest van onze route te kunnen maken, en vonden het toen erg mooi, dus een extra keer bezoeken is geen straf 😊
We mochten met onze parkpas weer gratis binnen en kwamen al bijna direct bij het eerste uitzichtpunt. Wauw! Wat was het hier mooi! Iedereen ging van het houten wandelpad af, omdat je van daar mooiere foto's kon maken, dus wij ook. Er stond wel een windje, ik herinner me dat dit op dit punt vroeger ook zo was.
We reden verder en stopten bij de Door Trail. Er was overal nog veel parking, dus geen grote drukte gelukkig. Ook bij deze trail kon je op je eentje vrij tussen de rotsformaties lopen. Iedereen liep naar links, dus dan was de keuze snel gemaakt: wij kozen rechts. En dat was een goede keuze want het was er heel stil en erg mooi. Er liep een wash tussen de kleine heuveltjes dus je moest niet overal overheen klauteren. Dat vond ik wel gemakkelijk. Echt prachtig hier! Op de parking waren toiletten voorzien, dus na een kleine pauze daar, begonnen we aan de tweede trail naar de Window Overlook. Ook heel mooi, maar minder wauw dan de eerste wandeling. Niet getreurd, er kwam er nog een aan, de Notch Trail! Die deden we vroeger met de kinderen ook, en ik herinner me hoe heet het was. Dat is nu niet anders, dus hup, haren weer opgestoken, water mee, wandelschoenen aan en weg waren we. Het eerste deel is vrij vlak. Je loopt tussen witte rotsen in, meer wel de hele tijd in de vlakke zon. Dan kom je bij een hoge ladder uit die je op moet. Dat was nog een dingetje want ik durfde niet goed, maar het is me toch gelukt! Boven liep de trail verder en moest je dikwijls klauteren. Dat vond ik met mijn neurostimulator te gevaarlijk (ik mag er niet aan denken dat er een elektrode loskomt ofzo), dus toen ik een kleine inham zag met schaduw ben ik daar blijven zitten. Luc is alleen verder gelopen. Hij kreeg zelfs water aangeboden, dus hij zag er wat uitgeput uit denk ik. Toen hij terug was, hebben we wat fris water gedronken en begonnen we aan de terugweg. De houten ladder was ondertussen echt heet geworden. Ik moest met mijn knieën tegen het hout leunen om mijn evenwicht te bewaren en keek vooral maar niet naar beneden. Het duurde me wat lang, maar met verhitte handen en knieën hebben we het toch gehaald. Het was middag ondertussen. Veel later op de dag kan je er denk ik niet meer op.
We reden verder de route door het park. Je kon nog een trail doen, de Saddle Pass Trail, maar die was echt steil omhoog in de hitte. We keken van onder naar de imposante formaties en dat was al indrukwekkend genoeg.
In de auto aten we een wafel en wat yoghurt want we hadden al wel wat honger gekregen.
Daarna reden we weer de loop door het park af en stopten bij alle uitzichtpunten Het ene was al mooier dan het andere. Sommige waren wel adembenemend. Toch machtig om te zien wat de natuur hier verwezenlijkt heeft. Dat komt door vulkaanuitbarstingen trouwens, water is er niet in het park.
Na het park reden we naar het dorpje Wall waar je in de drugstore gratis ijswater krijgt en koffie voor 5 cent. Er is ook nog eens gratis parking bij. De koffie smaakte verrassend goed. Je moest gewoon geld in een kastje steken en kon dan je koffie tappen. Nog eens een stenen tas trouwens deed al raar aan met al die bekers overal. Op weg naart de auto deden we ook nog een geocache!
Iemand had op onze blog gereageerd dat er in Rapid City standbeelden van de presidenten staan, dus hebben we onze gps daar op ingesteld. Dankjewel voor de tip trouwens! We vonden een gratis parking een blok verder dan de Main street. Als eerste kwamen we Bush tegen, dan Obama. Er is een audiotour bij die je kan downloaden, maar dat was voor ons wat teveel van het goede. Het was inmiddels 38 graden, dus toen we een Mexicaan passeerden moesten we niet lang nadenken. We dronken een margarita aan de toog en kregen er weer nachos met salsa bij. Het smaakte erg lekker!
We wandelden verder de blokken af en zagen ook nog Kennedy en Roosevelt.
Bijna bij de auto zagen we Reagan en Eisenhower. Erg leuk gedaan allemaal.
We hadden geen honger meer, dus ipv Thais te gaan eten, wat het plan was, reden we naar de Walmart. Ik had zin in sla en fruit, dus we kochten een salade met fettakaas en ook nog een mango. Daar had ik nu echt zin in!
Aangekomen in de kamer, smulden we van ons eten in ons salonnetje en keken nog wat tv.
Leuk dat jullie de presidenten hebben bekeken. Toen wij er waren was het er grijs en koud (eind mei)
BeantwoordenVerwijderenDat was wel een dagje met veel sportiviteit. De natuur ten top en dat allemaal in een zonovergoten natuur. En die mooi beelden van de presidenten. Tof toch !!! Vake
BeantwoordenVerwijderen