Dag 10: Rapid City

[Klik op de foto voor meer foto's]

     

     

We werden vandaag pas wakker toen de wekker ging om 6u30. Al dat wandelen maakte ons goed moe blijkbaar.

Toen ik de gordijnen open deed, zag ik dat alles nat was. Het had geregend!

Het ontbijt was een echt festijn voor mij want er was verse fruitsla gemaakt! Dan nog een bagel met creamcheese en cranberries erop ook, het kon niet op.

Om iets na 8 vertrokken we op pad. We stopten eerst nog bij een tankstation om onze ramen grondig te poetsen, want we hoopten vandaag weer bizons te zien en filmen door een propere vooruit is net iets mooier om naar te kijken achteraf.

Bij Custer State Park aangekomen, stopten we eerst bij het visitor center. Het was net 9u en helemaal niet druk. De ranger vertelde ons waar ze net een kudde bizons gezien hadden, meer dan 1000. We konden dus best eerst naar daar rijden. Goed dat we het gaan vragen waren, anders waren we op dat stuk nooit gekomen.

En ja hoor, we zagen ze van in de verte al: een hele kudde. Ze begonnen langzaam de straat over te steken, met veel kleintjes erbij. Net langs de vangrail aan mijn kant liepen hele dikke. Ze maakten een hels lawaai en geknor. Ik hoop dat dat wat over komt op het filmpje maar het klonk in elk geval vrij bedreigend.

We reden heel traag verder en moesten bijna voortdurend stoppen om een te laten oversteken. Tot we niet meer verder konden omdat ze over de hele baan liepen! Hoe geweldig was dit nu weer! We werden volledig omsingeld en wisten niet waar eerst te kijken. Hun 'hoofdroute' was gewoon de weg en wij reden er precies middenin. We trokken heel veel foto's en filmpjes. Het duurde in totaal anderhalf uur eer we uit de kolonne waren.  Ik kan niet genoeg superlatieven gebruiken om te zeggen hoe zalig het was in die auto te zitten en de bizons van alle kanten op je af te zien komen. Ik laat de foto's maar voor zich spreken.

Daarna reden we nog op kleine baantjes, maar anders dan herten of stokstaartjes kwamen we niet meer tegen. 

Dan reden we de Needles Highway, die ons eigenlijk wat tegenviel. Je rijdt de hele tijd door bosrijk gebied en veel puntige rotsen zijn er niet te zien. We parkeerden ons bij de Cathedral Spires Trail en vertrokken vol goede moed op pad. Maar wat was dit een heftige wandeling: de hele tijd bergop en soms nog over grote rotsblokken stappen ook.  Mijn bovenbenen begonnen heftig te protesteren, dus we hebben geregeld gestopt. Maar dat deden de anderen ook. We haalden elkaar telkens weer opnieuw in. En gaven elkaar wat moed.

Op het einde, helemaal boven, had je wél een prachtig zicht op de spitse rotsen. Gelukkig was de wandeling niet voor niets geweest! We aten wat brood en dronken water vooraleer we terug keerden. Aangezien dit de hele tijd bergaf was, vlotte dat sneller. We reden de Highway verder af tot we het park uit waren en zetten dan koers naar Crazy Horse Memorial. De Indianen willen hier een Indiaan op een paard uithouwen zoals de presidenten bij Mount Rushmore. We hebben van op afstand een foto gemaakt, er was niet veel verandering tegenover 12 jaar geleden. Dus ze schieten niet echt op. 

Van hieruit was het nog een uurtje tot aan het hotel. We tankten alvast zodat we dat morgen niet moesten doen. Onze Gasbuddy gaf aan dat het bij Sams' supermarkt goedkoopst was, maar daarvoor moest je een klantenkaart hebben. Nu we hier toch waren, konden we even kijken of ze iets te eten hadden. Ja hoor, een pastasalade! Tot Luc zag dat die maar goed was tot 9 juli. Die lieten we dus maar fijn staan. Bij ons hotel is een Subway, dus daar lieten we een vers slaatje maken.

In het hotel typte ik de blog en aperitiefden we op de heerlijke dag! Daarna smulden we van ons slaatje, terwijl we naar het nieuws keken.  Het was Trump all over the place omdat een aanslag op hem net verijdeld was.  

Morgen moeten we hier alweer weg, jammer, want dit is zo'n goed hotel.

PS: net bij het online zetten gemerkt dat de foto's van gisteren niet geüpload waren.  Dat is bij deze recht gezet.