Zo goed als ik het hotel gisteren vond, zo slecht was het voor het ontbijt. Om 6u45 waren we er al, maar we waren niet de enige. Er lagen nog 1 bagel en 2 sneetjes brood. Dus ik vroeg of ze konden aanvullen. Dat ging niet want de vrachtwagen met levering kwam deze namiddag pas. Euh? Hoezo? Een andere vrouw zei dat ze dit nog nooit mee gemaakt had en dat iemand naar de winkel moest gaan. Toen antwoordde die vrouw doodleuk dat er gisteren ook al niks was. Geen sorry niks, echt erover.
De meeste mensen bakten dan maar een wafel en er was wel nog ei, aardappelen en yoghurt ook. Maar het was vooral de manier waarop alles verliep.
We waren dan ook snel uitgecheckt. Toen we koffie haalden om mee te nemen in de auto zag ik dat het brood wél was aangevuld ondertussen. Tja....
We tankten bij het hotel voor $2,89. Dat is het goedkoopste tot nu toe! Ook de ramen kregen weer een beurt.
Daarna reden we een uurtje naar Buffalo Bill State Historical Park. We wisten dat dat gesloten was vandaag, maar we konden toch vanbuiten even een kijkje nemen.
Hij had goed geboerd zoals ze zeggen, want het is echt een groot huis voor die tijd. Zeker de landerijen er nog bij ook. Het was netjes onderhouden, ze waren het gras aan het maaien, met verschillende autootjes dan nog wel. Zo groot was het er.
Hij kwam aan zijn naam toen hij de werkers aan de Kansas Pacific Railway moest voorzien van bizonvlees ( Buffalo).
Hij had vele baantjes en nadien zwierf hij zelfs door Europa met een soort circusattractie. Die was heel bekend, want hij heeft zelfs opgetreden aan het Britse Hof in Londen voor koningin Victoria.
Nadien was het 3 uur rijden eer we op onze volgende bestemming waren.
Ondertussen stuurde ik opnieuw een mail naar Alamo want we kregen inmiddels de melding in de auto dat oil maintenance nodig was en niet in de nabije toekomst.
Dus we wilden dat graag opgelost zien. Komende dagen zijn we ook niet in de buurt van een airport zodat we de auto niet kunnen wisselen. Na een uurtje kreeg ik al antwoord dat de technieker waarschijnlijk vergeten is de auto te resetten en we dus gewoon door kunnen rijden. Firestone zal ze niet vervangen, aangezien in hun systeem ook pas de 27000 miles vermeld staat. Voila, nu zijn we toch weer gerust.
We reden weer tussen de oneindig uitgestrekte velden. Boeren waren druk in de weer op hun velden. Ik heb eindelijk eens kunnen zien hoe ze die balen hooi maken en ook hoe ze die ophalen. Daarvoor hebben ze dus telkens een speciaal toestel. Heel vernuftig hier! Er wordt ook overvloedig gesproeid zodat de mais, die hier voornamelijk geteeld wordt, mooi groen blijft.
We passeerden weer een staatsgrens, we reden nl. Kansas binnen! We namen een foto bij het bord en staken even de straat over om een foto van het bord van Nebraska te nemen dat hier wel staat.
We moesten de klok een uur verder zetten ook. Het is nu dus weer 7u verschil met België.
Rond 13u kwamen we toe bij Little Jerusalem Badlands State Park. We moesten $5 per auto betalen. Dat kon met creditkaart via een toestel dat er stond. We aten eerst een wafel in de auto, want het was 104°F. Dan namen we elk een flesje water mee en wandelden naar het uitkijkpunt. Dat was wel mooi, maar je stond nog ver van de rotsen af. Luc had wel zin om de langere trail te wandelen en hoopte dat die ons tussen de rotsen zou leiden. Vol goede moed stapten we ook deze maar in de hete zon. Echt nergens schaduw daar en we hebben geen hoeden bij. Ik vond het eerlijk gezegd wel afzien.
We wandelden tot aan het eerste viewpoint. Hier stond je wel degelijk veel dichter bij de enorme rotsen, maar je keek nog steeds van boven uit.
Jammer dat je er in de diepte niet tussen kan, dat zou ook schaduw opleveren. Maar we konden toch wat mooie foto's schieten (hoop ik) vooraleer we terugkeerden naar de auto. Mijn drinken was helemaal op en wie me kent weet dat het dan erg moet zijn, want meestal drink ik bijna niet.
Het was nog te vroeg om naar het hotel te rijden, dus we reden ook nog naar Monument Rocks. Dat ligt 8 mijl verder en stond morgen normaal gezien op de planning. In het groene landschap vol bruine jaknikkers doken ze plots op uit het niets: een witte rotsformatie! Hoe is die hier nu gevormd? Echt prachtig en hier kon je wel gewoon tussenlopen. Dat hebben we dan ook gedaan op beide plaatsen waar de rotsen opdoken. De ene zijn net wat witter dan de andere, maar verder is er weinig verschil. Ook de hitte viel beter mee omdat er af en toe schaduw was.
Nadien reden we naar het hotel waar we om 16u15 al toekwamen. We hebben een ruime kamer met grote frigo en klein aanrechtje. Er is geen enkel restaurant hier, behalve een pizzeria, dus bestellen we dat en halen hem af. We lieten hem ons goed smaken!
Morgen weer meer naar de bewoonde wereld!
Wauw, wat is het daar mooi! Even opslaan in m'n hoofd haha. Groetjes, Elly
BeantwoordenVerwijderen