Vannacht ben ik moeten opstaan om medicatie te nemen.. De pizza lag op mijn maag. Ik had het kunnen voorspellen, want het was te veel en ik ben al niet zo pizza minded. Maar Luc zou dat elke dag kunnen eten, zeker op vakantie.
Ik hou me bij het ontbijt dan ook maar bij creamcheese met noten en laat het ei staan. Er is vanalles wel genoeg keuze en er wordt voortdurend aangevuld. Om 7u is het ook steeds nog heerlijk rustig.
Bij het uitchecken zei ik dat de wifi op de kamer niet goed werkte en de airco ook niet. En nee, die wifi had niet te maken met de wereldwijde problemen bij Microsoft want ook de iPad ging erg traag. We konden met de laptop wel niet direct inloggen via Microsoft, dus dat had er waarschijnlijk wel mee te maken. Maar goed, ze apprecieerden dat we het meldden en krijgen extra bonuspunten omdat we Marriott Member zijn. Ik ben benieuwd hoeveel, maar toch een mooie geste.
We tankten eerst en maakten de ramen weer proper vooraleer we op pad vertrokken. Normaal gingen we vandaag de Hooversite bezoeken, maar we hebben de laatste dagen al presidentiële huizen gezien en Hoover kennen we niet zo goed, dus we hadden er niet veel zin in. Gisterenavond dus opgezocht wat we nog tegenkomen en dat zijn van die gekke dingen die je enkel in USA tegenkomt. We beslisten om daar onze stops van te maken. Verder was het toch een rijdag maar dan konden we wat meer stoppen.
De eerste stop was na 2 uur rijden bij The future birthplace of Captain Kirk. Hoe bedenken ze het? Captain Kirk is de kapitein van de USS Enterprise in Star Trek, een sciencefiction serie. Dus alles speelt zich af in de toekomst en de kapitein moet eigenlijk nog geboren worden. Volgens het boek van Star Trek is dit in Iowa, en het dorpje Riverside heeft zich deze eer toegeëigend.
Het was wel grappig om te zien. Hoe bedenken ze het zelfs! We konden naar het toilet in de city hall en daar zagen we nog wat foto's van de Star Trek acteurs die er geweest waren. De vrouw was erg trots op alles. Er stond een kaart van de USA waar je op kon prikken vanwaar je kwam, maar België lag net te ver😜.
Na een half uurtje rijden kwamen we toe bij de Herbert Hoover NHS. We wandelden naar zijn geboortehuisje. Een 2 kamer huisje waar ze met 3 kinderen opgroeiden. Toch wel heel klein als je bedenkt hoe onze 3 kinderen opgroeiden met elk een eigen kamer.
Hoover zijn vader was een smid en die werkplaats stond kortbij. Er was een jongeman net bezig om een soort haak te maken. Dat was wel leuk om te zien. En hij was blij dat we zo geïnteresseerd waren.
We stapten terug de auto in om iets verder op het terrein naar de begraafplaats te rijden waar hij naast zijn vrouw begraven ligt op een heuvel. Hij was blijkbaar wel populair want er woonden 100000 mensen de begrafenis live bij. Ik vond op het internet dat hij al beroemd werd in WO1 voor zijn voedselhulp aan het bezette België! Hij was president tijdens de Grote Depressie en werd niet herverkozen.
Weer een half uurtje later zagen we de grootste Truck Stop ter wereld. Ze is inderdaad gigantisch! Er is ook een megagrote winkel bij met foodstore. Daar hebben we bij Dairy Queen een ijsje gegeten. In de auto heeft Luc nog wat koude pizza (hij kon hem niet achterlaten😜) en ik een eitje met wat brood gegeten.
30 minuten later kwamen we aan bij het Art museum in Davenport. In juli is het daar gratis toegang. De Warhols waren helaas niet tentoongesteld maar er liep wel een tentoonstelling van Walter Wick. Hij is de illustrator van de kinderboeken Can You See What I See in thema's als Once Upon a Time. Lijken me echt heel leuke boeken om met kleutertjes te lezen en hen zo mee te laten zoeken naar de afgebeelde zaken en nieuwe woordjes te leren. De originele prototypes stonden er. Daar werden dan foto's van genomen die aan de muur hingen en in de boeken kwamen. Heel mooi gedaan!
In de andere zalen was de permanente exhibitie van vooral moderne kunst.
We liepen er ongeveer drie kwartier rond. Na een plasstop zetten we koers van onze gratis parking richting Springfield.
Toen we over de Mississippi reden, kwamen we in Illinois terecht.
We zagen onderweg heel veel groene velden en mais staan, die hier besproeid werd vanuit een soort sportvliegtuigje. We zagen er zo verscheidene vliegen.
Onze volgende stop was de grootste huifkar ter wereld. Ze is ontworpen om route 66 op te fleuren. Lincoln zit er op en leest het Wetboek. Als je er tegen staat is hij echt groot. Ze is 12,2 m lang, 3,65 m breed en 7,6 m hoog.
Als laatste stukje reden we over route 66 naar een dorpje waar een telefooncel op het dak van het stadhuis staat. Hoe grappig is dat nu weer? Ze werd echt gebruikt vroeger om de stad te waarschuwen als er een tornado afkwam.
Nadien was het nog een klein halfuurtje naar ons hotel waar we om 17u toekwamen.
Nadat we alles in de ijskast gezet hadden, reden we naar Walmart want ik wou graag wat fruit. Hier verkochten ze ook wijn, dus een nieuwe fles ging ook de kar in.
Daarna aten we bij Chipotle: rijst met warme groenten, guacamole en sla. We konden het buiten op het terras opeten en het smaakte erg goed.
In de kamer maakten we de blog af en keken naar onze serie. We zijn blij dat we de planning voor vandaag aangepast hadden. Ondanks het lange rijden was het toch een afwisselende dag!
Dat was wel een zeer afwisselend dagje. Veel verschillende dingen gezien ook en …. Ze kennen daar het kleine België niet goed hé! Nog een veilige rondrit en zorg voor jullie gezondheid!
BeantwoordenVerwijderenVake