Ik ben veel wakker geworden deze nacht, ik weet niet hoe het komt. Luc zijn hoofdpijn kwam ook weer opzetten. Hij heeft nochtans nieuwe lenzen ingedaan. We dachten dat het daarvan misschien zou komen. Gelukkig hebben we Dafalgan.
Het ontbijt had alles wat het nodig had. Zolang er noten zijn en creamcheese ben ik tevreden. Luc bakte zich nog eens een wafel. Ik wou een potje Dole fruit eten, maar bij het opendoen spatte al het sap op mijn t-shirt. Bah! Hebben we net gewassen natuurlijk. Ik heb zoals gewoonlijk weer veel te veel kledij bij, dus het is niet erg en in de kamer switch ik van t-shirt.
We namen weer zoals gewoonlijk onze koffies mee en vertrokken naar Garden of the Gods. Het begon al snel te druppelen, dus dat was wel minder. We reden veel door woonwijken dus konden we huizen kijken. Dat doen we graag! Wat opvalt is toch wel dat hier nergens hagen staan. De ene gazon gaat naadloos over in de andere. Hoe weet je dan tot waar je gras moet afrijden? Wel mooi om naar te kijken, die gigantische grastapijten. Allemaal om te mooist verzorgd, het moet gezegd.
De eerste wandeling voor vandaag was de Observation Trail in het Shawnee National Forest. En daar waren we niet alleen! We liepen via een geplaveid pad een rondje die naar steeds andere rotsen leidde. Heel veel mensen klommen er op om de beste foto's te nemen. Ik vond het er maar gevaarlijk uitzien soms. Bovendien liet mijn linkerbeen me vandaag wat in de steek, dus ik wou het niet forceren. Het uitzicht was echt prachtig! Je stond op de grijze rotsen en kon enkel bomen zien zover je maar keek. Een beetje junglegevoel zoals in Mexico boven op een pyramide. Alleen was het nu maar 25 graden en veel aangenamer. De zon scheen ook niet.
Na een dik halfuur waren we weer bij de auto.
Daarna reden we naar de High Knob Trail. Daar was niemand! We zouden snel begrijpen waarom. We begonnen vol goede moed aan een wandeling door het bos. Dat was echter vrij saai want je zag steeds hetzelfde en je moest de hele tijd insecten wegjagen. Ik had me nochtans ingesmeerd. Na 10 minuten keerden we terug. We konden beter in Nashville iets leukers doen.
We aten al ons yoghurtje op omdat we een beetje honger kregen.
We reden in een half uurtje nog naar Cave in the Rock SP. We hadden gelezen dat je best parkeert bij de eerste parking en niet de parking die het park aanduidt, dus dat probeerden we dan maar. Een korte vlakke wandeling leidde ons naar een enorme grot waar ook de western How The West Was Won opgenomen is.
Je kon er gemakkelijk in en ze liep ver door. Op het einde was er een 'scheur' waar het licht naar binnen viel. Echt knap! Vandaar kijk je ook op de brede Ohio rivier met aan de overkant de staat Kentucky. We reden met de auto naar de overzet veerboot en mochten er nog net op. Hij begon direct te varen. Oh wat was dit leuk zeg! Het duurde niet lang, maar ik wist niet dat dat hier bestond eigenlijk. Het was wel een raar systeem. De boot die ons voortduwde lag aan de zijkant vast met onze 'boot'.
Aan de overkant stond een hele lange rij te wachten. We zetten ons aan de kant van de weg en aten wat brood met ei, aardbeien en mango. In de frigobox blijft dat allemaal lekker fris.
Daarna was het tijd om kilometers te maken naar Nashville, eerst via binnenbaantjes, dan via de Interstate. Ondertussen bracht Marie-Laure ons op de hoogte dat Biden zijn kandidaatschap afgestaan heeft aan Kamila Harris. Ik denk dat de democraten dachten dat ze anders geen kans meer maakten tegen Trump. Daar zal nu wel verandering in komen! Een jongere persoon, én een vrouw!
Onderweg zocht ik ook naar een geocache. Die vonden we snel langs de Interstate. Weer een souvenir erbij.
Na 50 minuutjes parkeerden we bij het Hard Rock café. Op zondag was er gratis streetparking, dus we zouden vandaag al zoveel mogelijk proberen bezoeken.
Die gratis parking bleek niet meer zo te zijn, dus reden we maar wat verder., tot aan het Court House. Daar mocht je wel gratis parkeren! Het was vandaar 15 minuutjes tot aan het Hard Rock Café. Er hing niet veel van bekende muzikanten, ik vind dat tegenwoordig meer en meer zo. Luc verzamelt echter de pinnen, dus kozen we er weer een originele uit van hier.
Nadien wandelden we nog naar Broadway, de hoofdstraat, die om de hoek lag. Daar kwam bijna uit elk cafeetje live muziek. Heel gezellig, maar wel druk. In een bar waar ze countrymuziek speelden, hebben we aan de toog elk een 0% Budweiser gedronken. Er hing echt een leuke sfeer. Wij kenden de muziek niet, maar andere mensen zongen mee. Normaal gingen we dit morgen pas doen, maar we waren hier nu eenmaal.
In het hotel aangekomen was het bijna direct tijd om te eten. We kregen weer 3 drankjes en mochten kiezen van het buffet. Er waren wel kinderen die met een handdoek uit het zwembad kwamen en daardoor de vloer nat maakten. Echt geen manieren. We lieten het niet aan ons hart komen en lieten het ons goed smaken. Gelukkig was de kip in een aparte schaal zodat we de rest wel konden eten.
Eerst dachten we om vandaag nog naar de airport te rijden om de auto te wisselen, maar we hebben morgen wat tijd gewonnen in de namiddag.
Duimen jullie mee dat ze een goeie SUV hebben?
We keken nog wat naar het nieuws en naar onze serie en gingen op tijd naar bed want Luc zijn hoofdpijn sluimert nog altijd.
Blijkbaar waren jullie wakker geworden onder een slecht gesternte. Dat beterde wel vlug in de loop van de dag en jullie hebben weeral volop van de rondrit kunnen genieten.
BeantwoordenVerwijderenVake😀👍😍❤️
Wat grappig, wij zaten in 2017 in dezelfde kroeg in Nashville als jullie nu/gisteren. "How the West was won" was indertijd één van mijn favoriete programma's. Ik had zelfs een kleine crush op Bruce Boxleitner. Ik hoop dat er een mooie SUV voor jullie staat!
BeantwoordenVerwijderen