Ik word wakker en lees de leuke berichtjes terwijl Luc nog wat na dommelt. De oudste dochter is goed toegekomen in Kreta met haar vriend en zit daar al 's middags van het buffet te eten. Wij moeten nog beginnen aan het ontbijt, blijft toch grappig.
Ook wat fijne weetjes van Taylor Swift gekregen 😉
Het ontbijt was een beetje te gezond voor Luc want er waren geen wafels en muffins. Haha, als er maar noten en vruchten zijn voor mij.
Voor we op reis vertrokken hebben we naar Rain Man gekeken. Een oude film uit 1988 met Tom Cruise en Dustin Hofman over een man en zijn autistische broer. Vandaag zouden we allerlei filmlocaties passeren. We hebben er wat in geknipt om nog iets anders erbij te kunnen doen. Dat lezen jullie verder wel😜.
Onderweg kreeg ik nog 2 leuke mails ook. De eerste was van Hilton. Ik had een slechte review geschreven over het hotel waar geen brood was bij het ontbijt. Om zich te excuseren kregen we 21000 punten bij op ons membership. Dat is echt wel veel. Met 1 nacht heb je ongeveer 1500 punten gespaard normaal. De tweede mail was in dezelfde trant, maar van Marriott. Daar had ik bij het uitchecken gezegd dat de wifi bijna niet werkte. Van die manager kregen we 8000 punten cadeau. Joehoe!
We moesten anderhalf uur rijden naar de eerste stop. Dat was het tehuis waar ze de broer in hadden gestopt.
Het majestueuze gebouw stond er nog volledig, alhoewel de ouderlingen naar een nieuwbouw op hetzelfde terrein verhuisd zijn. Het was dan ook wat onderkomen en stond helemaal leeg. Maar wel leuk om er te staan!
De oprijlaan was ook heel herkenbaar en nog net hetzelfde als in de film. Hier hebben dus wel 2 filmsterren gelopen hè, even laten doordringen maar weer.
Daarna reden we naar Pompilio's waar ze samen dikwijls zaten in de film. Het café was nu gesloten, maar we konden goed binnen kijken en het tafeltje zien waar ze aan gezeten hadden. Wat een gluurders zijn we best wel.
Van hieruit zetten we koers naar de Suspension Bridge waar ze in de film over reden. Wat een knappe metalen brug is dit! De rivier is tevens ook de staatsgrens, dus toen ook wij ze over reden, belandden we in Ohio.
We waren in Cincinnati aanbeland, dat niet enkel een Hard Rock Café heeft, maar zelfs een casino erbij en een gratis parking van wel 4 verdiepingen hoog. Ze hopen dat hier veel gegokt zal worden!
We verwachtten er niet te veel meer van, maar oh wat hadden ze hier veel! Het begon al bij het binnenkomen met een oude Porsche van Van Halen. Daarna drumsticks van Larry van U2. Verder heel veel van rockbands die Luc allemaal geweldig vindt. En een tenuetje van Taylor Swift dat ze aanhad voor een televisie optreden. Het hing echter op zo'n moeilijke plaats om te fotograferen, niet te doen. We liepen helemaal rond en kwamen uiteindelijk in de shop terecht waar Luc een pin vond en ik een t-shirt. Toen we wilden betalen merkten we dat we ons klantennummer in de auto vergeten waren. Geen probleem zei de vrouw, ga maar een nieuwe kaart vragen in het casino. Zo gezegd zo gedaan. Deze vrouw ging het even aan haar baas vragen. Wat valt daar bij te vragen? Ik dacht ik loop al snel naar de auto om ons reward nummer, dat zal sneller zijn. Ondertussen had Luc echter een kaart gekregen met 10$ goktegoed op! Haha, dan gingen we maar wat gokken zeker? Het duurde eventjes voor we door hadden hoe dat werkte me die kaart, maar uiteindelijk speelden we elk voor 5$. Ik won af en toe wat, maar Luc helemaal niks. Op 5 minuten, hup, 10$ verspeeld. Hoeveel geld geven die andere mensen daar wel niet uit? In de souvenirshop hing ook nog een hoed van Bono. Die krijg je anders ook niet te zien.
In de auto aten we snel wat brood want we waren hier veel langer gebleven dan gepland. Maar het was wel de moeite, een beetje Las Vegas gevoel ook.
Na een uurtje rijden kwamen we toe bij het National Museum of the United States Air Force. We hadden al wel Air and Space musea bezocht, maar hier hadden ze een hele collectie van presidentiële vliegtuigen, dus het leek ons leuk die toch te bezoeken.
We liepen eerst naar onze doel, wat in de verste zaal lag. We zagen hem al direct staan: een echte Air Force One. Hij werd gebruikt door Kennedy, Johnson, Nixon, Ford en Carter. President Johnson werd hier ingezworen toen Kennedy overleden was. Oh geweldig om hier door te lopen. Er was vooral veel zitruimte, maar de conference ruimte was erg ruim en daar stonden ook tv's. De keuken had kookplaten, dus er kon vers eten bereid worden. En ook de toiletten kon je zien. Het blijft toch fascinerend. Er stonden nog andere kleinere Air Force Ones waar je ook in kon. Ze werden gebruikt door Reagan en Carter voor als ze ergens naartoe moesten waar de grote Boeing niet kon landen. Dan had je ook nog het privé vliegtuig van Hoover en Eisenhower waar we in gelopen hebben en dat ze elk een naam hadden gegeven die er langs op stond. De andere helft van de zaal was gewijd aan de ruimte. Daar stonden ook ruimtecapsules van Apollo missies en een raket waarmee de spaceshuttle afgeschoten wordt. Er stond ook een satellite catcher waar ze satellietten uit de ruimte kunnen halen. Ook reddingsvliegtuigen van tijdens Katrina stonden er. Ze konden er zelfs operaties in uitvoeren!
De zaal erna vonden we nog indrukwekkendst. Er stonden allemaal missiles opgesteld, vooral van in de Koude Oorlog. Die zaten in de grond en konden dan van daaruit afgeschoten worden. Ze waren vreselijk hoog en indrukwekkend! Je staat daar gewoon in een ruimte vol gigantische wapens.
De ruimte ernaast was in 2 delen verdeeld: in het ene deel stonden vliegtuigen van de oorlog met Korea, in het andere van de oorlog met Vietnam. Je kon in de vliegtuigen waarmee ze de soldaten dropten. Ook de spionagevliegtuigen zagen er supercool uit. Allemaal eigenlijk erg impressionant. De ruimte van WW2 zijn we snel doorgewandeld want het werd al laat.
Toen we buiten stapten kregen we een gratis poster aangeboden als we onze gegevens achterlieten. Dus dat heb ik dan ook nog maar snel ingevuld. Weer een souveniertje mee naar huis.
Het was nog een dik uur rijden naar het hotel. Maar toen we net vertrokken waren merkte Luc een bord op van eerste vliegveld ter wereld. Oh, dat was dan van de Wright Brothers. Even opgezocht, en inderdaad, dat lag hier kortbij. Dus maar omgekeerd en ook daar nog naartoe. Het maakt deel uit van National Park Service.
Er stond een nagemaakte katapult net zoals zij die gemaakt hebben. Dit was toch niet te geloven: we stonden hier gewoon in het veld waar het eerste vliegtuig via een katapult de lucht in ging, het de eerste bocht maakte in de lucht en de eerste cirkel. Woehoe! De eerste vlucht hadden ze gemaakt in North Carolina, maar ze zochten een vliegveld dichter bij huis. Van een bankier mochten ze zijn veld gebruiken. In 1904 maakten ze hier zo 105 vluchten, in totaal 49 minuten in de lucht. Vanaf 1910 trainden ze hier piloten, waarvan velen militairen.
Nadien was het echt de hoogste tijd om te vertrekken, maar oh nee, we moesten ook nog tanken. Het was hier 3,19 $ , maar dat bleek voor Flex Fuel te zijn. Even opgezocht in het handboekje van de auto en dat mogen wij niet tanken want daar zit teveel ethanol in. Dus moesten we de volle pot van 3,69 betalen. Luc tankte dus niet vol. We zullen zien hoeveel het bij het hotel is.
Om 18u20 kwamen we pas toe in het hotel. We moesten nog eten ook, maar we waren allebei moe. Dus we bestelden afhaalpizza en aten die smakelijk op in de kamer voor tv.
Wat een productieve dag vandaag!
Ohio lijkt altijd zo'n staat waar je snel doorheen rijdt, maar er is best veel interessants te vinden.
BeantwoordenVerwijderenDat was best een zeer interessant dagje in Ohio. Jullie worden nog ruimtevaartspecialisten!
BeantwoordenVerwijderenVake