Dag 22: Columbus - Canton

[Klik op de foto voor meer foto's]

     

     

Na een wat onrustige nacht waarbij ik weer te warm had, volgde een heerlijk ontbijt waar alles was wat we beiden erg lekker vinden. Er was weer bijna niemand. Dat geeft toch nog wat rust en je moet op niemand wachten om de toaster te gebruiken of een wafel te bakken.

Vandaag hadden ze zelfs salted caramel melk voorzien voor in de koffie. Zo nam ik er een mee in de auto. Ik moet thuis toch eens kijken of ze bij ons ook die melksmaakjes verkopen. Maakt je koffie zoveel lekkerder.

Om 8u30 waren we alweer onderweg. Vandaag stond in het teken van de film Shawshank Redemption. Dat is de verfilming van het boek van Stephen King met dezelfde naam. En aangezien ik geen grotere fan van King ken dan mijn eigen echtgenoot, moesten we vandaag wel de hele autotour rijden langs alle zaken die je in de film tegenkomt. We hadden de film met Marie-Laure nog bekeken voor we vertrokken. Hij staat op Netflix geloof ik. Echt een aanrader!

We reden eerst naar het rechtsgebouw. Dat lag op een uurtje rijden.

We vonden parking voor de deur. Vanbuiten was het al een imposant gebouw, maar binnen was het echt prachtig! Na de veiligheidscontrole mochten we binnen. Een statige trap in blinkend marmer leidde ons 2 verdiepingen hoog. Een koepel met gekleurd glas in liet het licht door. Magnifiek! Boven was er geen zitting, we hadden geluk. Een bewaker bracht ons naar de zaal waar we vrij mochten lopen, behalve achter het desk van de rechter.  We zagen de stoelen voor de jury, de getuigenbank en zelfs de kamer waarin de jury beraadslaagt stond open. We konden ons dus goed voorstellen waar Andy allemaal gezeten had in de film, maar ook zonder film is dit echt een pareltje om te bezoeken!

We vervolgden onze weg naar de gevangenis zelf uit de film. We stopten nog bij de plek waar de houtzagerij uit de film was en tankten dan eerst. 

We tankten 19,5 gallon die 3,35$ kostte. Het is hier overal elders veel duurder.

We reden de hele tijd op 2 vaksbanen door velden en langs boerderijen. 

In de verte zagen we de gevangenis al goed liggen. In een woord, wauw! Wat een prachtig gebouw! Later zou blijken dat in het middelste deel de vertrekken voor de werknemers liggen en aan beide zijkanten celblokken. We kozen voor de self guided tour en moesten 60 $ voor ons 2 betalen. Maar we hebben er wel een dik 2 uur rondgelopen.

We kregen een bandje om en moesten gewoon de bordjes volgen. Dat verliep vlekkeloos. Alles stond goed aangegeven en bij elk item stond een uitleg. Op het gelijkvloers was er algemene uitleg over de gevangenis vroeger en zag je op een tafel 'wapens' liggen die door gevangenen gemaakt waren, maar in beslag genomen werden. Tandenborstels met scheermesjes aan, vorken met pinnen afgebroken enz. Ik zag laatst een experiment op Netflix over gevangenen die de hele tijd vrij mocht lopen in de gevangenis.  Zij maakten eigenlijk net dezelfde wapens. Verder stond er ook een elektrische stoel, incl de draden die de gevangene op zijn hoofd moest zetten. Dat was op zich heel cool, maar vanaf de eerste verdieping werd het voor ons nog interessanter: de filmlokaties van de film waren daar namelijk! Je zag de het gat waardoor Andy ontsnapte, een gedekte eettafel, de hoorn waarmee ze boodschappen omriepen, het bureau van de directeur, het bureau van Andy. Het was allemaal om ter tofst. We zagen ook het hokje waar de bewakers zaten en links en rechts daarvan de cellenblokken. Daar mochten we volledig in. De cellen waren superklein. Veel kleiner dan je in films ziet. Ze hadden echt bijna geen plaats om zich te verplaatsen. Maar zo apart om langs te lopen.  En wat een lawaai moet dat hier geweest zijn als ze riepen naar elkaar of op het ijzer klopten. Er waren 4 verdiepingen.

In een aparte blok zagen we de isoleercellen. Die waren net even groot, maar hadden dus een dichte deur. Daardoor zagen ze niks. Dat moet erg eng geweest zijn. We passeerden ook nog de douches en konden de gang zien waarin alle leidingen zich naar boven en beneden vertakken. In de films altijd de plaats langs waar ze proberen ontsnappen. Je kon ook nog in het hospitaal en en de bibliotheek, maar die waren zo verloederd dat er niks meer van te maken viel. Uiteindelijk kwamen we in de souvenirshop terecht waar Luc een t-shirt vond.

Daar vernamen we ook dat we niet meer op de binnenplaats konden, want na de filmopnames hebben ze daarachter een nieuwe gevangenis gebouwd. Daar zag je niks van! Maar op 100 m van onze auto zaten dus echte gevangenen vast. En als we op de binnenplaats zouden komen, zouden we hen kunnen zien wat niet mag uiteraard.

We aten een bagel en yoghurtje op de parking voor we vertrokken van deel 2 van deze tour. 

We reden langs allerlei filmlocaties: de cabin uit de openingsscene, de plek waar Red van de pickup truck gestapt is om verder te wandelen, het bankje in het park waar Brooks duiven eten gaf, het huis waar ze verbleven als ex gedetineerden, de supermarkt waar ze werkten, de pawnshop, ... Allemaal niet ver van elkaar en als je de film gezien hebt heel leuk. Een half uurtje verder rijden kwamen we toe aan de bank. Het was nu een verzekeringskantoor. Je moest bellen om binnen te komen, maar de man die opendeed was heel vriendelijk.  We mochten vrij rondkijken. We hadden natuurlijk direct gezien waarvoor we kwamen: een gigantische kluis die ook gebruikt werd in de film. Hoe fantastisch allemaal! We waren overal ook alleen, heerlijk rustig en makkelijk om foto's te maken.

Ik had wel zin in een fris Starbucksdrankje, dat werd de volgende stop. Ik kon niet kiezen tussen kokosmelk met bessen of limonade, maar de melk zou misschien te zwaar op de maag liggen. Dus ik koos de limonade. We hadden zoals altijd allebei een venti gevraagd. Maar ik kreeg maar een grande. Toen ik dat zei wou ze onmiddellijk een nieuwe venti maken en ze vroeg zelfs of ik die grande ook wou, want anders moest ze hem toch weggooien.  Graag natuurlijk en kan dan die venti met de andere smaak?  Geen probleem. Dus ik zit dit nu te typen in de auto met twee heerlijke dranken bij me! Toen ik het stuurde naar Marie-Laure, kreeg ik al direct te horen dat de drankjes eigenlijk boba''s zijn, een hype.  Hihi, zo leer ik steeds weer wat bij. Anders worden we te snel oud.

We hadden al besloten dat we Applebee's zouden eten. Dus zogezegd, zo gedaan. 

We namen de onion rings als voorgerecht en de impossible burger als hoofdgerecht.

Daarna moesten we ook naar de Walmart om wat fruit en brood voor morgen.

Op weg naar het hotel passeerden we een outlet sketches. Daar hadden we al veel over gehoord en het zijn ook onze favoriete schoenen. Dus daar ook nog naar binnen en ja hoor, na 10 minuten hadden we elk een paar te pakken!

Uiteindelijk sloten we de dag af met de finale aflevering van onze serie.