Wat een leuke dag was het vandaag! Het begon al met een goed uitgebreid ontbijt, met zelfs speciaal deeg voor de wafels: cinnamon of vanille. Voor de rest weer het gebruikelijke. De bagels zijn trouwens bruin en met rozijnen, ook lekkerder dan de gewone vind ik.
Maar daar ging het vandaag niet om. Deze dag stond helemaal in het teken van Ford.
We hadden onze tickets thuis al gekocht en waren net voor openingsuren aanwezig. We hadden dan ook een parking vlak bij de deur.
We mochten direct aanschuiven voor de eerste bus om 9u20 die ons naar de fabriek zou leiden. In een groep konden ongeveer 25 mensen mee. Onze zat alvast vol.
Na 15 minuutjes rijden, kwamen we toe. We hadden dan al een heel deel gereden op de fabrieksterreinen die gigantisch groot zijn.
We begonnen met een film over de geschiedenis. Heel interessant. Ford vond niet de auto uit, maar wel een goedkoop model. Hij vond dat iedereen zich een auto moest kunnen veroorloven. In 1905 had hij zijn eerste model. Het duurde 12u om een auto te maken en dat was te lang. Zo vond hij het systeem van aan de band werken uit. Tegen 1910 werkten er 10000 mensen bij hem en duurde het 93 minuten om een auto te maken! Om mensen aan te trekken verdubbelde hij het loon van alle arbeiders naar 5$ per uur. Hierdoor kwamen ze van heinde en ver om toch maar bij Ford te kunnen werken. De werknemers konden ook goedkoper een Ford kopen, zodat ze allemaal een wagen hadden. In 1920 was de fabriek op zijn hoogtepunt met wel 100000 werknemers! Dat is toch gigantisch! De firma is nu nog steeds in handen van de familie, nl de klein-kleinzoon zwaait nu de plak.
Van deze film ging het naar een volgende filmzaal.
Hier zagen we alle verschillende stappen van hope hun huidig truckmodel gemaakt wordt. Dat ging gepaard met laserstralen, een truck die uit de vloer kwam en beschilderd werd enz. En dat allemaal met muziek. Het was echt geweldig!
Daarna namen we de lift naar een observation deck van waaruit je Detroit kon zien liggen, maar ook alle fabrieksgebouwen. Ondertussen gaf een man uitleg over wat je zag. Vanaf dan kon je individueel de tour verder zetten.
We namen de lift naar het fabrieksniveau. Ze werkten niet vandaag, maar dat maakte het voor ons niet minder impressionant. Je zag de auto's op een soort platen staan waarlangs robotten stonden die dan telkens iets anders installeren. Er staan ook mensen bij normaal gezien. Er werken in totaal 13000 mensen nu hier bij Ford.
We liepen er best een tijdje rond en namen alles goed in ons op. Het was echt cool om te zien. Als de auto's klaar zijn, worden ze trouwens uitgebreid getest buiten op 8 verschillende ondergronden. Verder ook proeven op remcontrole e.d.
Op 4,5 uur is een auto klaar voor verkoop.
Per dag worden er 1000 trucks gemaakt, dus dat kan wel tellen.
Na deze tour keerden we weer met de bus terug en werden we afgezet bij het museum waar we ook tickets voor hadden. Het begon al direct met de hoofdact voor ons: de auto waar president Kennedy in dood geschoten werd staat hier. We hebben nog een documentaire erover gezien op National Geographic, dus we konden ons alles goed inbeelden.
Oh, dit vonden we echt geweldig! De auto's van Reagan, Truman en Roosevelt stonden er ook. Ze vormden samen de presidentiële rij.
Erachter stonden stonden allemaal modellen van Ford wagens doorheen de tijd en ook stoomtreinen waar je in de cabine kon.
We kregen wat honger, dus zijn naar de auto gegaan om daar yoghurt en fruit te eten.
Nadien vervolgden we onze weg in het reusachtige museum.
Alles was opgesteld volgens een bepaald thema. Zo had je thema industrie, met allemaal reusachtige motoren van vroeger, of een thema mathematica waar de kromme van Gauss uitgebeeld werd. Dat was heel goed gedaan. Knikkers vielen steeds opnieuw en vormden toch iedere keer dezelfde kromme.
Er stond ook hypermodern huis uit 1920, maar het doel daarvan ontging ons een beetje. Het was in elk geval geen geslaagd project geworden.
Een deel was gewijd aan de geschiedenis van de USA over de oprichting, de slavernij, stemrecht voor vrouwen enz. Dat was heel erg interessant. We zagen zo een kostuum van de Ku Klux Clan, de stoel waarin Lincoln vermoord werd en de originele Declaration of Independence (er zijn er nog maar 30 van).
Ook zagen we originele wastafels en bordjes met whites only op. Dat moet echt wel heel erg geweest zijn toen. Zo kwamen we bij de originele bus waar Rosa Parks haar plaats niet wou afstaan aan een blanke man. De politie werd erbij geroepen en ze kreeg een boete. Die wou ze niet betalen. Martin Luther King kreeg lucht van de zaak en begon een boycot tegen bussen waardoor de maatschappij bijna failliet ging. Uiteindelijk kwam de zaak voor het Hooggerechtshof waarbij Rosa Parks gelijk kreeg en er gezegd werd dat zwarten en blanken gelijk behandeld moeten worden. We vonden het echt fantastisch om op haar plaats in de bus te mogen zitten. Wat een commotie moet dat toen geweest zijn in een volle bus!
Ik ben waarschijnlijk nog wel delen vergeten, maar dit waren de belangrijkste.
We hebben in totaal 4 uur in het museum rondgelopen en wij zijn helemaal geen museumgangers.
Om 16u vertrokken we naar een dichtbij gelegen Starbucks waar we weer een lekker fris drankje in het zonnetje opdronken.
We tankten ook nog goedkoop op de weg naar het hotel. Het is hier overal erg duur, maar hier was het maar 3,34 met de creditcard en zelfs maar 3,29 cash. Dus Luc is eerst cash gaan betalen met wat we nog hadden en de rest opgevuld met de cc.
In het hotel moest ik de hele blog nog beginnen typen, maar ik werd goed gesoigneerd met een aperitiefje.
Na een uurtje was het klaar en konden we eten. We lieten het ons goed smaken en keken ondertussen naar de Olympische Spelen die begonnen zijn.
De Fordfabrieken bezoeken was wel een dagje waard hé! Heel veel te bekijken daar!
BeantwoordenVerwijderenVake